Archiv für die Kategorie: Bee-Mutlu Son

Her anne adayı gibi doğacak bebeğimi sabırsızlıkla bekledim. Bir an evvel doğsun sevelim, öpelim koklayalım, değil mi? O karnımda büyüdükçe ben de daha iyi bir anne olabilmek için hiç durmadan okudum. Herkes “rahat günlerin bugünlerin kıymetini bil” derken ben söylenenlere anlam veremezdim, zira herşey kitaplarda yazıldığı gibi olacaktı. Yakın bir arkadaşım da “karnındayken sev, sonra sevmeye vakit bulamazsın” dedikçe ben “ne diyor” diye boş boş  baktım. Veee 18 Nisan’da Mert Bey annesinin hastaneyi inleten bağırışlarıyla hayatımıza girdi. Girdi de girdiğinin 3. günü kolikle tanıştırdı bizi. Kolikli geçen 3 aya rağmen benim birtanecik oğlum geceleri annesini hiç üzmedi. Taa ki 3 ayı yarılayana kadar. Gündüzleri yarım saat uyumasına alışmıştım ama geceleri iki en fazla üç kere uyanan oğlum yarım saatte bir uyanmaya başlayınca ben artık onun annesi olmaktan çıkıp ona hizmet eden, karnını doyuran, altını değiştiren ve saatlerce uyuması için uğraşan bir köle haline geldim.  “Ben” diye birşey yoktu artık. Ortada bir eş de yoktu. Sadece Mert’in annesi vardı. Oğlum uyusun diye kolumda, ayağımda, dizimde salladım. Ve her uykuya daldığında 30 dakika içinde “ne yapabilirim” diye düşünürken, o uyandı. Duş almak vs. herşey bir lüks!

Kitaplar okudum, blogları hatmettim. Yok olacak gibi değil, karar verdim bir profesyonel yardımı almaya.  Google’da çıkan bütün danışmanları aradım. İlk sorum “ne kadar ağlayacak?”. Çünkü Mert hiç ağlamadı, sadece “gık” dedi. Her gık deyişinde annesi de babası da yanında bitiyordu.  Son telefon görüşmem  Çiğdem Hanım’laydı. Yorulmuş, ümidi kesmiş ben “ağlayacak mı? ikna edin beni neden profesyonel yardım almalıyım?” soruma ve verdiği diğer cevaplar karşılığında “tamamdır” dedim. İyi ki de demişim. Telefonda o kadar net ve kararlıydı ki Çiğdem Hanım, ben eğitime başlamadan başaracağıma inanmıştım.

Başladık eğitime ve “uyudu” diyeceğim sandınız değil mi? Ben de uyur sandım ama hayır uyumadı. Öğlen bir daha geçtik odamıza on dakika kadar ağladı ve uyudu. Hergün daha kolaylaştı ve uyku süreleri uzamaya başladı. Tam “oldu tamam” derken bizim bıdık dönmeyi keşfetti. Gece uykularını anlatmayı ihmal ettim, Mert gece de uyanmamaya başladı. Ben uyanıp oğlumu emziriyor ve uyumaya devam etmesini sağlıyordum.

Bu süreçteki her emeğim karşılığını buldu. Tek düzelen Mert’in uyku düzeni değildi, herşeyimiz değişti. Benim sürekli mıkırdanan oğlum gitti ve yerine sürekli gülen ağlamayan mutlu bir çocuk geldi. Hiç bir zaman pusette oturmayan Mert Bey pusetinde uyuyor bileeee. Eğitim çocuğumun ruh halini değiştirdi, uykusunu alan çocuk, mutlu çocuktur bunu öğrendim. Çiğdem Hanım sayesinde artık bir işçi değil bir ANNEyim. Artık eşimle vakit geçirebiliyoruz, uzun uzun duş alıyor, istediğim yemeği hazırlıyor ve bacaklarımı  uzatıp dinlenebiliyorum. Arkadaşlarımla dışarı çıkıp “ayy ne güzel çocuğun varlığı yokluğu belli değil. Ne huzurlu bebek!” yorumlarını duyuyorum. En önemlisi de artık ne zaman ne yapabileceğimi biliyorum. Ne zaman uyur ne zaman uyanır diye bir soru yok hayatımda.

“Aman ağlamasın” diyen ben, “ağlasın biraz arada olabilir” demeye başladım. Daha mutlu ve huzurlu, gelişimi hızlanmış bir bebek olduğunu gördükçe, o ağlamalara takılmayı doğru bulmuyorum artık!

Mutlu Son mu? Evveeet, hem de çok mutlu bir son. Hem de hepimiz için!

Gelelim itiraz ve itiraflara. Eşim eğitime başlarken ve eğitim sürecinde asla bana destek olmadı ve olmadığı gibi her fırsatta karşı olduğunu da dile getirdi. Şimdi ise herkese uyku eğitiminin nasıl bir mucize olduğunu anlatıyor. Kayınvalidem uyku eğitimi ile ilgili “ Boşver kızım bunları, yeni yeni kazanç kapısı icat ediyorlar. Hepimiz salladık uyuttuk” derdi. Ama uyku eğitimi süresince en büyük destekçim oldu,  inancımı arttırdı. Annem “Allah yardımcın olsun kızım” derdi ve eğitim sırasında sürekli beni motive etti. Eğitim bitip sonucu görünce “Yazık boşu boşuna para veriyor, bir işe yaramayacak demiştim içimden ama şimdi hayret ediyorum değişime” itirafında bulundu. Teşekkürler annelerimm!!

Ve şimdi de kahramanımız; Çiğdem Hanım. İyi ki varsınız! Her an yakınlığınız, sabrınız ve deneyiminizle bize yol gösterdiniz. Her itirazıma çok başarılı kapanışlar yaparak doğru yaklaşımı anlamamı sağladınız. Tanımadığınız bir insanla dost gibi olur musunuz? Çiğdem Hanım’la olursunuz…Herşey için çok teşekkürler, sizi çok seviyoruz:)

Bu yazıyı okuyan herkese sesleniyorum. Bu süreçte kendinize ve çocuğunuza yapabileceğiniz en büyük iyiliği yapın ve ona uyumayı öğretin.

Burcu Canayakın

BeeAnne Notu: Ben hep keyif aldım diye bitiriyorum bu notları ama gerçekten öyle! Burcu Hanım’la az kahkaha atmadık gerçekten, Mert de bize katıldı bazen, mutlu ve huzurlu bir hale geldikçe telefona gülücükleri de yansıyordu🙂 Böyle güzel bir aileye mutluluk, sağlık ve bol uyku dilemekten ve baladam Mert’i kocaman öpmekten başka yukarıdaki sözlere birşey ilave etmem çok zor. Sevgiler…

Uyumayan bebek yoktur, bebişine  kendi kendine uyuma fırsatı vermeyen ve bebeklerini iyi tanıyamamış anne-babalar vardır… Çiğdem Hanım ile çalışmamız sonucunda benim bebeklerin uyku düzeni ile ilgili çıkarımım bu oldu. Çiğdem Hanım ailecek hepimizin tükendiği, enerjisini bittiği bir anda sihirli değneğiyle hayatımıza öyle bir dokunuş yaptı ki, kendisine ne kadar teşekkür etsem azdır. Melike 10 aylık oluncaya dek hep kucakta, ya da yastık üzerinde ayakta yürüyerek uyutulmaya çalışılan ve sonra yatağına bırakılan bir bebekti. Ancak gündüz uykuları yok denecek kadar kısa sürüyordu. Gece ise tam bir kabustu. Neredeyse her saat başı ağlayarak uyanıp ya mama ya su içip sakinleşerek yine kucakta uyutmaya çalışıyorduk. Çalışan anneler beni çok iyi anlayacaktır, bu tempoyla ertesi gün yorgun ve bitkin bir şekilde işe gidiyor olmak hayata karşı motivasyonumu daha da azaltıyordu. Bir de bunların üzerine Melike’yi sürekli kucakta uyutmaya çalışmaktan dolayı oluşan omuz ve bilek rahatsızlıklarım oluşunca bu işin bir çözmü olmalı diye araştırmaya başladım.

Aslında uyku eğitimleriyle ilgili daha önce araştırmalar yapmıştım. Melike’ye  hangi metodun uygun olabileceğini anlamaya çalışmıştım. Ayrıca internetten bir çok uyku danışmanlığı yapan kişinin sitesine girip inceleme şansım olmuştu. Ama yine tükenmişlik sendromu yaşadığım bir günün sabahında Çiğdem Hanım’ın sitesiyle ve onun güven veren yüzüyle karşılaştım. Birden “işte budur” dediğimi hatırlıyorum. Hemen iletişime geçtim. Kendisi sürecin başından sonuna dek bana istediğim güveni ve desteği eksiksiz sağladı.

İlk haftanın sonunu görmeden Melikem evdeki herkesi şaşırtarak kendi kendine uyumaya başladı. Gündüz uykuları uzadı ve gece hiç uyanmadan ve gece beslenmesine ihtiyaç duymadan  10 saat uyuyabilen bir bebek olduğuna hayretle şahit olduk. Şu anda omuz ağrılarım geçti, evdeki bakıcımız, eşim ve ben ve tabii ki Melike gayet deliksiz, huzurlu birşekilde uyuyoruz ve güne musmutlu başlıyoruz.

Çiğdem Hanım, iyi ki varsınız, bize özgürlüğümüzü verdiniz. Bu huzuru bulmak isteyen herkese sizi gönül rahatlığıyla tavsiye ediyorum.

Sevgiler, selamlar…

Nimet Güventepe

BeeAnne Notu: Nimet Hanım, büyük bir şirkette oldukça ağır sorumlulukla çalışan bir anne ve beni arayıp direkt başlamak istediğini söylediğinde birçok anne gibi o da çok yorgundu. Hemen kolları sıvadık, Melike’yi ve alışkanlıklarını inceledim önce her bebekte olduğu gibi ve akabinde doğru ve sağlıklı uyku alışkanlığı kazandırmak için birlikte çok keyifli ve pratik:) bir 2 hafta geçirdiğimiz eğitime başladık. Bana olan güveniniz için ve eğlenceli sohbetlerimiz için ben de çok teşekkür ederim. Balküpü Melike’ye de ömrü boyunca güzellikler ve mutluluklar diler, öperim…Sevgilerimle,

Merhaba,
Hikayesi ibretlik fakat Çiğdem’in çabası ile takdire şayan bir “Mutlu Son”a dönüşen bir süreç bizimkisi. Zira sadece “uyku eğitimi” deyip geçmeyin (“neeee, uykunun da eğitimi mi olurmuş” şeklindeki kinayelere ve eleştirilere rağmen); anne olarak bana müthiş bir farkındalık, kızımız Rengin’e ise gözle görülür bir olumlu sıçrama kazandırdı. Çünkü Çiğdem sadece bir uyku koçu değil, aynı zamanda annelik tecrübesini profesyonel birikimiyle harmanlayabilmiş, duyarlı, dikkatli, özenli ve sabırlı bir uzman. (ve biliyorum ki, bu satırlar karşısında tevazu gösterecek kadar da alçak gönüllü ? )

Rengin’e böyle bir destekle, kendi yatağında uykuya dalabilme alışkanlığı kazanabilmesi yönünde rehberlik etmeye karar verdiğimizde Rengin 3 aylıktı ve benim için “kendimden geçtiğim” bir 3 ay geride kalmıştı. Zira Rengin hiç emzik kabul etmedi;biz de zorlamadık zaten. Çoğu ebeveynin uykuya dalmada bir kolaylaştırıcı olarak kullandığı emzik bizde olmayınca; evet ben emzik haline geldim.

Bununla birlikte Rengin doğduğu andan itibaren vık dememiş/dedirtilmemiş bir bebekti. Evet, doğru tahmin ettiniz; “ağlatmayın şu çocuğu” sendromu bizim ailenin de 4,5 aylık tek gündemiydi. Zaten -ve çok şükür- gaz sancılarından mütevellit ağlamalar yaşamamıştık. Ve kolik gibi bir dertten de muzdarip olmamıştık.

Kısacası Rengin “mutlu” bir bebekti ve onun mutluluğu tek öncelikti. Taa ki Rengin 12. hafta büyüme atağını aylatıp, yenidoğan frekansından “algıları açılmış bebek” frekansına geçene kadar.

Zaten az süreli (45 dakika) ve sayısı günde yediye kadar çıkan gündüz uykuları yarım saate ve hatta 20 dakikalara düşmeye başladı. Rengin’i kollarımda ve mememe yapışık bir halde sallayarak uyutmaya çalışmak bazen 1 saati buluyordu. Rengin yeter ki yarım saat uyuyabilsin diye verdiğim bu çabanım sonunda fiziksel olarak gücüm kalmadığı gibi, zaman geliyor kişisel ve zaruri ihtiyaçlarım için 6 saat beklediğim örnekler mevcuttu. Üstelik Rengin’in “uyku kalitesi” o kadar kötüydü ki, uyanık kaldığı 1,5 saatlik zaman sürekli mızıklayan ve kucak isteyen bir bebek haline gelmişti. Sonuçta fiziksel olarak dağılmış, psikolojik olarak tükenmiş ve çok sevdiği kızına tahammül sınırları zorlanan bir anne haline gelmeye başlamıştım.

Sevgili eşim Çağdaş sonunda bu durumu çözmemiz gerektiğini söyledi  birgün. Ve araştırmaya başladık. Karşımıza “uyku eğitimi” konusu çıktığında, ekolleri ayrıntısıyla didikledik. Yöntemleri de araştırdık ve bir yöntem, bize ve Rengin’imize çok daha uygun geldi. Hatta bu süreçte yaşanması muhtemel “ağlama” hallerinin Rengin üzerindeki etkisinden emin olmak için, benim de parçası olduğum “Aile Dizimi Terapisi” ekolünden, sevdiğimiz bir terapistten Rengin’in güvenli bağlanmasına ilişkin görüş de aldık ve ikna olduk.

Sıra uygun “kişiyi” aramaya geldiğinde itiraf etmeliyim internet üzerindeki arama motorlarında öne çıkan isimlerden başka kimseyi bilmiyorduk. Yaptığımız 1-2 görüşmede tatmin olmamıştık, içimiz rahat değildi, taa ki Çiğdem’i Dubai yıllarından tanıyan ortak bir arkadaşımız yönlendirme yapana kadar…

Geride bıraktığımız 15 güne bakınca emin olduğumuz tek husus şu ki, o da Çiğdem’le yola çıkmak en büyük şansımızdı.

Şimdiye kadar mızıklamasına bile fırsat verilmemiş bir bebeğin, kendi yatağında uyuması için yürütülen bu çaba esnasındaki “ağlamalar” benim için strese dönüştüğünde, Çiğdem ustalıkla esneklik gösterebildi ve hem Rengin’i hem de beni rahatlatabilecek öneri ve destekle süreci kolaylaştırdı.

Uykunun bir “eğitim” konusu olamayacağı ya da süreçteki ağlamaların yaratacağı travmalara (!) dair olumsuzlamalara yanıt vermek bu “Mutlu Son” yazısının konusu olamaz ve olmamalı da. Hoş benim de haddim değil zaten psikologculuk oynamak. Ancak emin olduğum ve gözlemlediğim en önemli şey şudur ki; Rengin kesinlikle eskisinden daha mutlu, huzurlu ve güleç bir bebek haline geldi. Kendi yatağında ve 1,5 saate yakın 2 gündüz uykusu uyuyabildiği ve yarım saatten uzun bir akşam üstü şekerlemesi yapabildiği, uyandığında yine kendi kendine uyumaya devam edebildiği için, uyanık geçirdiği 2-2,5 saatlik zaman dilimlerinde algıları daha açık, neşeli ve öğrenmede adeta sıçrayan bir bebek haline geldi. Ve evet bende artık yemeğimi iki elimi kullanarak ve ailemle aynı sofrada oturarak yiyebiliyorum, yarım saate yakın banyo seansları yapabiliyorum ve hepsi bir yana “kendime” zaman ayırabiliyorum. Böylece kızımla geçirdiğim zamanın kalitesi ve yaratıcılığı uçuşa geçmiş durumda ?

Sözün özü, bu satırları okuyan sevgili ebeveyn: İçiniz rahat olsun ki doğru kişiyi buldunuz. Çiğdem’in uzmanlığına teslim olunuz. Ve hangi ayda ya da yaş aralığında olursa olsun, bebeğinize/çocuğunuza bu alışkanlığı kazanabilmesi için destek olunuz. Zira sizin rehberliğinize ihtiyaç duyduğu bu hayati konuda kat edeceğiniz yol size resimde gördüğünüz Rengin’in ki gibi kocaman bir kahkaha, mutluluk çığlıkları ve huzurlu büyüyen bir bebek/çocuk olarak dönecektir.

İyiki varsın Çiğdem…
Sevgiler…

Seçkin – Çağdaş Koç

BeeAnne Notu: Seçkin, yeni anne olarak, oldukça endişeli ve uyku eğitimi konusundaki önyargıları da her anne gibi dikkate alarak beni aradığında, “Umarım benimle ya da bir başka danışmanla bir an önce eğitime başlar.” demiştim içimden. Zira, mektubunda içtenlikle anlattığı gibi kendisini çok yorgun, tükenmeye yakın hissediyordu. Eğitime başladığımızda, ayına göre oldukça çetin ceviz bir balarısyla karşılaşmıştım, bana ara ara turlar attırdı, ter attırdı ama neyse ki başardık:) Rengin’e hayatımı renklendirdiği iki hafta için teşekkür eder, ballı yanaklarından kocaman öperim. Adın gibi renkli bir hayatın olsun umarım…